دوستی و محبت
انسانها ، تشنه دوستی و محبتند و دوست دارند محبوب دیگران باشند و اصولاً دل انسان به محبت زنده است. وجود محبت و مهربانی در خانواده ، باعث استحکام شالوده خانواده می گردد. لازم است مرد نسبت به همسر خود محبت کند و زن نیز نسبت به شوهرش عشق بورزد. چنانکه زن نیازمند محبت مرد است ، مرد نیز براساس احساس غریزی خود ، تشنه عشق و محبت همسر است.
اگر مرد بداند محبوب واقعی همسرش می باشد ، حاضر است برای تأمین سعادت و رفاه او هر گونه فداکاری را انجام دهد. مردی که در خانه مورد احترام است ، کمتر اتفاق می افتد که به امراض روحی و ضعف اعصاب مبتلا گردد. برعکس ، مردانی که در خانه تحقیر می شوند و احساس می کنند که کسی آنها را دوست ندارد ، از زندگی دلسرد شده و نسبت به کسب خود نیز بی علاقه می گردند و به افسردگی و بیماری های روانی گرفتار می شوند و از خانه و زندگی فرار می کنند و گاهی از مراکز فساد سر در می آورند و یا به دام سوداگران مرگ می افتند.
خداوند بزرگ در قرآن کریم به محبت و علاقه ای که در بین زن و شوهر وجود دارد ، اشاره کرده و می فرماید :
« ... و جعل بینکم موده و رحمه » : خداوند میان زن و مرد دوستی و مهربانی قرار داد.
از این رو ، رسول خدا (ص) در این باره می فرماید : بهترین زنان شما ، زنانی هستند که دارای عشق و محبت باشند.
امام رضا (ع) می فرماید : بعضی از زنها برای شوهرشان بهترین غنیمت هستند ، آنها که به شوهرشان اظهار عشق و محبت می کنند.
مهربانی و محبت زن و شوهر را باید از فاطمه (س) و علی (ع) آموخت. آن دو بزرگوار در طول مدت کوتاه زندگی خود به هم عشق می ورزیدند و دوستی خود را نسبت به هم اظهار می کردند.(وبلاگی دگر)
